Već je negde napisano – Srpska radikalna stranka je, na tkivu srpske države, bila nešto poput gnojnog čira.
U njoj se skupila sva nečistoća, društveni talog, sociopatski profili ličnosti i, kao i kada čir pukne, raspadom radikala sva ta nečistoća zapljusnula je Srbiju zagadivši sve, od medija preko institucija, gotovo do najsitnijih pora društvenog života. Odatle i veća naklonost prema radikalima u odnosu na SNS, jer je, za vreme njihove snage, sve to držano u paralelnom, radikalskom, svetu, odvojeno od ostalog naroda i bez uticaja na naše živote.
Kako na republičkom nivou, gde ljudima od struke, ekspertima i dugogodišnjim državnim službenicima na kojima počiva svaki sistem, živote kroje razni keramičari, sline, milfače ili klinički slučajevi koji kolutaju glavom i očima pred kamerama, tako se ova društvena bolest prenela i do nižih nivoa vlasti, pa i na našu zemunsku opštinu.
Zaposleni u opštinskoj upravi, od kojih neki višedecenijski službenici koji su „ispratili“ brojne partije na vlasti, kažu da ne pamte ovako loše međuljudske odnose, mračnu atmosferu i stalnu napetost kakva je sada, za vreme naprednjačke vlasti. Bivši šoferi, portiri, pijačni prodavci sada komanduju pravnicima, ekonomistima i inženjerima i, u takvom odnosu snaga, ucene, podmetanja, spletke, pretnje ugrožavanjem egzistencije i paškvilanje su svakodnevna pojava, a nesretnici (da, to je prava reč) koji rade u opštinskoj upravi, a nisu naprednjački kadrovi svakodnevna su meta istih.
Redakciji „Zemunskih“ stiglo je obaveštenje o jednom konkretnom slučaju, potkrepljeno dokumentima koje ćemo ostaviti u prilogu. Reč je o građevinskom inspektoru Slobodanu Iliću.
Građevinski inspektor Ilić je, radeći svoj posao, zatekao nelegalnu gradnju u ulici Pazovački put. Postupajući po zakonu, inspektor Ilić je sačinio zapisnik, ali onda je nastupio problem za njega.
Naime, osoba koja je zatečena u vršenju nelegalne gradnje imala je bliske veze sa jednim od opštinskih funkcionera. Nakon što je odoleo pritiscima da povuče sporni zapisnik, inspektor Ilić je pozvan „na razgovor“ van opštinske zgrade gde mu je, u obližnjem ugostiteljskom objektu, namešten navodni pokušaj uzimanja mita. U predmetnom objektu inspektor se sastao sa opštinskim funkcionerom (namerno ne pominjemo ime pomenutog gospodina iz razloga što očekujemo njegovu verziju priče i dokumenta- eto, korektni smo) i kada je inspektor odbio da protivzakonito prekine pokrenuti postupak za obustavljanje gradnje, optužen je da je tražio mito.
Usledio je kafkijanski proces u kome je inspektoru uskraćeno pravo da iznese odbranu, te je u upravnom postupku (koji vode opštinski organi) oglašen krivim, otpušten sa posla i, praktično pred penzijom, izbačen na ulicu.
Siguran u svoju nevinost, inspektor je potražio pravdu na sudu. U prilogu dostavljamo sudsku presudu, kojom se Slobodan Ilić, građevinski inspektor, vraća na radno mesto, uz obavezu da mu se isplate svi doprinosi, plate i ostale prinadležnosti za višegodišnji period odsustva sa posla. Dodajemo da su svi ovi penali, uz sudske troškove, isplaćeni iz opštinskog budžeta, dakle novcem svih nas.
Ovo nije usamljen slučaj nezakonitog otpuštanja sa posla, kojom se uteruje strah među opštinske službenike. Prema informacijama koje imamo, suma koje opština ima da isplati službenicima oštećenim na ovaj način iznosi skoro 45 miliona dinara, plus sudski troškovi.
Koliki pritisak trpe službenici svedoči i slučaj G. N. koji je završio na višemesečnom bolovanju jer mu se reaktiviralo psihosomatsko oboljenje koje uključuje gušenje i urtikariju, nakon što ga je fizički napao današnji istaknuti naprednjak.
Povedite računa kada sledeći put uporedite opštiskog službenika sa Draganom Torbicom ili Boškićem iz „Državnog posla“. Većina tih ljudi nema političku zaleđinu na svom radnom mestu i trpe svakodnevno psihičko i fizičko maltretiranje iskompleksiranih funkcionera iako (ili upravo zbog toga) savesno i pošteno obavljaju svoj posao.
